OverPEERlijk!

Wat is het ineens druk met de meldingen op Insta, dacht ik. Zo veel berichtjes! En allemaal gek genoeg over hetzelfde: “Bar, HEMA taartenwedstrijd! Echt iets voor jou!”.

Ik werd zeer enthousiast en uiteraard was ik direct om! Hoe leuk zal het zijn om een taart te maken die bij de HEMA in de productie gaat! Deze kans krijg je maar één keer in vijf jaar. Elk half decennium organiseert HEMA Nederland een wedstrijd voor een taart, waarmee ze de “ronde” verjaardag van de HEMA vieren. Niet alleen een leuke stunt van de HEMA om op deze manier de thuisbakkers te betrekken, maar voor de thuisbakkers zelf een mooie ervaring en een eer voor de winnaar die de eigen taart voortaan in de etalages in elke HEMA winkel in Nederland kan bewonderen.

Ik ging er direct mee aan de slag. Ik las de voorwaarden door, appte mijn vrienden en familie. Iedereen reageerde super enthousiast op mijn verzoek om mee te denken en om te proeven.

Een zoektocht naar de ideale smaakcombinatie die het assortiment van de HEMA zal complementeren, was begonnen!

Een ding wist ik zeker: het moet een glutenvrije taart worden. Ik zie soms de struggle van mijn schoonvader die glutenallergie heeft en zijn lievelings slagroomtaartje moet laten zitten en ik baal samen met hem! Er zijn zo weinig lekker luchtige glutenvrije taarten in het aanbod. Het kan zeker anders. Bovendien ontbreekt er voor mijn gevoel een glutenvrije taart die ook voor de zoetekauwen zonder allergieën aantrekkelijk genoeg is. Ik heb vele smaakopties overwogen: rabarber, koffie, stroopwafel, appel cheesecake, witte chocolade, gezouten karamel … maar niks voelde helemaal goed. Al deze smaken heb ik zo vaak gemaakt en gegeten, dat ze bijna te “gewoon” en te voor de hand liggend klinken. Op dat moment was ik ff vergeten dat het een “gewoon HEMA” wedstrijd was …

Na uren denkwerk heb ik mijn zoektocht naar de smaken teruggebracht tot twee opties: sinaasappel-witte chocolade en notentaart met peer.

Twee recepten, vier bak- en proefdagen, acht taarten en tientallen aanpassingen verder is er een taart tot stand gekomen die aan alle smaakpapillen van mijn deskundige panel van vijftien fijnproevers voldeed.

Zo werd “OverPEERlijk” in het leven geroepen: een taart met peer van Hollandse bodem gemaakt op basis van een glutenvrije noten biscuit, perenvulling verrijkt met sinaasappel en gember, alles vergezeld van frisse sinaasappelspijs, roomkaas frosting en krokant gebakken gemberwalnoten.

Een mondvol zo 😉 en oh zo lekker, zelfs als je denkt geen gember te lusten. De smaken zijn zo op elkaar afgestemd dat een licht pittige toevoeging van gember het juiste karakter geeft aan – geef toe – een best wel erg een beetje saai fruit als peer. Match made in heaven!

OK! Het recept was klaar, foto’s zijn echt heel erg mooi geworden, alles klopte, ik was er trots op!

Met één muisklik was het recept geüpload op de site van de HEMA en officieel aangemeld voor de wedstrijd. Het grote wachten was begonnen.

Drie weken later kwam het verlossende mailtje. “GEFELICITEERD! Jouw taart is geselecteerd”!

Halleluja! Ik heb een dansje gemaakt en met de armen in de lucht iets van “mama is de beste bakster van het land” gescandeerd, waarop mijn dochter van drie, grijzend van boven haar boekje, enigszins verveeld en compleet niet onder de indruk zei: “mama is koekoek”. Ik kwam niet meer bij.

Alle fijnproevers zijn direct op de hoogte gebracht. De mail van de organisatie kwam er een paar dagen later met de datum en tijdstip van de proefronde bij de HEMA.

Ik mocht mijn taart bakken en meenemen naar Arnhem, waar het geproefd zou gaan worden door de deskundige juryleden.

Iemand een perenpak te leen? Adem in en uit, we gaan ervoor!

—

De manier om op te vallen was niet zo moeilijk te bedenken. Roze taartkarton, roze nagels, roze jurk en roze spandoek van papier op de twee satéstokjes luidende: “OVERPEERLIJK”. Aan de presentatie zal het niet liggen!

Woensdag 19 mei werd the day of truth! Mijn taart wordt geproefd om 17:45. Eerst nog een formaliteitje in de vorm van een stokje door je hersens om er zeker van te zijn dat ik geen Corona virus met mij mee droeg. Zulke tijden, de huidige tijd, niks aan te doen. Kwartiertje eerder aanwezig dus, de bakplanning daarop aangepast. Lets go!

Al vanaf de vroege ochtenduren was ik op stoom mijn taartje aan het bakken. Het ging gesmeerd. Ik had in de tussentijd zelfs tijd om ff op de bank te chillen en koffie te drinken…

Ik wist niet precies wat er qua presentatie verwacht werd, ik heb dus naast de taart en een spandoek ook een mand met verse ingrediënten ingepakt: sinaasappels, peren, gember, walnoten … better save than sorry. Mijn tas, met daarin nog een hele vriezer aan koelelementen woog ongeveer 10 kg. Helemaal ready ging ik naar Arnhem.

Bij de HEMA was alles top georganiseerd. De test was negatief, ik kreeg een bandje om mijn pols en hoorde er dus trots bij.

Mijn bakkersgroep – alle bakkers werden verdeeld in drie groepen – was niet al te groot. De taarten kregen veel individuele aandacht. Ze werden geproefd door vier mensen van de HEMA, door de hobbybakker zelf en uiteindelijk door andere hobbybakkers die elkanders favorieten konden duiden.

Ik was lekker gespannen en vooral enorm benieuwd naar de kritieken.

Mijn taart viel in de smaak. Het aansnijden ging goed, de laagjes waren goed zichtbaar, het sneed makkelijk en voelde strak aan. De smaak was “fris en uitnodigend om door te eten, niet te zoet, luchtig”.

Toen er gevraagd werd naar hoe ik het kapsel maakte, dacht ik direct: “nou ja, zo leuk dat het jullie is opgevallen dat ik ook mijn kapsel in het thema “peer” heb gestyled. Ik heb een steelstaartje, hihi” Tja… ze keken me aan zoals mensen mij vaker aankijken dus het is me direct opgevallen dat ze iets anders bedoelden… het ging om het kapsel van de taart natuurlijk… het biscuit dus. Wist ik veel. Ehm… ja, oh ok! “… die is gemaakt op basis van eiwitschuim, met noten erdoorheen…”. Nou ja, goed, mijn verhaal klopte wel. Ik zag dat ze geïntrigeerd waren.

Het gesprek ging verder over de productie van glutenvrije taarten, wat niet zo vanzelfsprekend is als die van de taarten met tarwe. Niet alleen qua beschermde omgeving waar ze gemaakt moeten worden, maar ook qua verpakken, bewaren, niet direct kunnen serveren vanuit de vitrine in de winkel… ergens wist ik dat dit zomaar het einde van mijn avontuur kon zijn. Maar de hoop beef ik houden. Want voor de rest klopte er ongeveer alles aan: de structuur, kruidigheid, frisheid, luchtigheid, smaak, crunch etc. Ik was tevreden, wat er ook gebeurt, ik heb er vrede mee!

En hey! Ik heb een goodiebag van de HEMA gekregen met onder andere de echte HEMA tompoezen sokken. Kinderen blij, man blij 😉

Eén dag later kwam een verlossend mailtje met de aankondiging dat mijn taart niet geselecteerd was voor de finaleronde. SUPER JAMMER! Maar ah ja! Over vijf jaar probeer ik het nog eens! En voor nu kun je zelf proberen of je het wel of niet lekker genoeg vindt, want ik deel mijn originele recept met je. Aan de bak dus! Maak OVERPEERLIJK, laat weten wat je ervan vindt en vergeet me niet te taggen met een foto van je creatie! ->#overpeerlijk!